| ![]() ![]() ![]() ![]() DÉPATRIER (SE), verbe pronom. Étymol. et Hist. 1. 1855 juill. dépatrié adj. (Goncourt, loc. cit.); 1874 subst. (A. Daudet, Fromont jeune, p. 27); 2. 1936 se dépatrier (Martin du G., loc. cit.). Dér. de patrie*; suff. -é*; préf. dé-*. |
| ![]() ![]() ![]() ![]() DÉPATRIER (SE), verbe pronom. Étymol. et Hist. 1. 1855 juill. dépatrié adj. (Goncourt, loc. cit.); 1874 subst. (A. Daudet, Fromont jeune, p. 27); 2. 1936 se dépatrier (Martin du G., loc. cit.). Dér. de patrie*; suff. -é*; préf. dé-*. |